فیلم «ددپول و ولورین» (Deadpool & Wolverine) از جمله فیلمهایی است که با انتظارات بالایی از سوی طرفداران و منتقدان مواجه شد. این فیلم که ترکیبی از دو شخصیت محبوب دنیای مارول، ددپول و ولورین، را به تصویر میکشد، توانسته نظرات مختلفی را به خود جلب کند. در این مقاله به بررسی نقدها و نمرات اولیه این فیلم از سوی منتقدان مختلف میپردازیم.
فیلم ددپول و ولورین (Deadpool & Wolverine) به میانگین نمرات ۵۴ از ۱۰۰ منتقدها در متاکریتیک براساس ۴۴ بررسی رسید. در همین حین با اینکه بسیاری از منتقدها نمرهی بالایی به اثر ندادهاند، اکثر آنها بهصورت کلی از فیلم راضی هستند. بعد از ثبت ۱۳۰ نقد در راتن تومیتوز میدانیم که «ددپول و ولورین» موفق به کسب رضایت ۷۹ درصد منتقدها شده است.
نمرات در متاکریتیک
فیلم «ددپول و ولورین» در وبسایت متاکریتیک به میانگین نمره ۵۴ از ۱۰۰ بر اساس ۴۴ بررسی دست یافته است. این نمره نشاندهندهی نظرات متنوع منتقدان در مورد فیلم است. برخی از منتقدان از جنبههای خاصی از فیلم تعریف کردهاند، در حالی که برخی دیگر نقدهای خود را به نقاط ضعف آن متمرکز کردهاند.
نمرات در راتن تومیتوز
در وبسایت راتن تومیتوز، فیلم «ددپول و ولورین» موفق به کسب رضایت ۷۹ درصد منتقدها شده است. این نمره بر اساس ۱۳۰ نقد ثبت شده است که نشاندهندهی استقبال بیشتر منتقدان در مقایسه با نمرات متاکریتیک است. به طور کلی، رضایت ۷۹ درصدی از راتن تومیتوز نشاندهندهی این است که اکثر منتقدان از فیلم راضی هستند.
با توجه به نمرات و نقدهای اولیه، میتوان گفت که فیلم «ددپول و ولورین» توانسته است تا حد زیادی انتظارات طرفداران را برآورده کند. ترکیب دو شخصیت محبوب و اجرای بازیگران برجسته، از نقاط قوت فیلم است. در عین حال، نقاط ضعفی همچون ناپیوستگی داستان و توسعه ناقص برخی شخصیتها نیز وجود دارد که منتقدان به آنها اشاره کردهاند.
New York Post 88 “این بهترین فیلم مارول پس از Spider-Man No Way Home است و با کامئوهای جذاب حس نوستالوژی خاصی را به مخاطبان اهدا میکند.”
The Playlist 67 “ارائه کمدی این فیلم زیاد به استفاده از کلمات F-Word بسنده میکند؛ این امر در ابتدا بامزهاست. (خصوصا زمانی که از زبان یک قهرمان بیاید) اما زمانی که به نودمین فحش فیلم میرسید دیگر چیزی برایتان بامزه نیست.”
The Hollywood Reporter 50 “این فیلم نامنظم است، من به بسیاری از جوکها خندیدم و همزمان هم از سکانسهای زیادی Cringe شدم. با اینکه تقریبا کل فیلم شاهد فرو رفتن تیغ و شمشیر دو شخصیت اصلی در یکدیگر هستیم، اما شیمی بین رینولدز و جکمن بهیاد ماندنیست.”
Entertainment Weekly 40 “این فیلم یک اثر دو ساعته پر از جوک بیمزه است. بهطوری که میتواند طولانیترین اپیزود Family Guy حساب شود. این فیلم تلاش زیادی میکند که هوشمندانه عمل کند، اما نهایتا خجالت آور است.”
The Globe and Mail (Toronto) 37 “فیلمنامه در حدی بی کیفیت است که گویا نویسندگان دقیقا پس از اتمام اعتصابات با یک شببیداری گروهی آنرا نوشتهاند.”
Chicago Tribune 25 “زمانبندی کمدیک رینولدز همان همیشگی است. جکمن هم (که کمی لحن اصلی شخصیت خود را از دست داده) قطعا زمان زیادی را در باشگاه گذرانده. نهایتا این فیلم شان لوی حتی یک سکانس هم ندارد که به شکلی جذابی به دیگری مرتبط شود.”
مطالب مشابه: ?